Główne założenia medycyny ortomolekularnej

Organizm człowieka do prawidłowego funkcjonowania wymaga określonych substancji odżywczych w odpowiednim stężeniu. Stężenie to jest zależne od tego, czy jesteśmy zdrowi, czy też chorujemy. W drugim przypadku jego powrót do pierwotnego stanu (lub dopasowanie go do obecnych potrzeb pacjenta) jest konieczne dla polepszenia jego samopoczucia i wspomagania leczenia. Gałąź medycyny skupiająca się na takich działaniach to medycyna ortomolekularna. Na czym jednak one polegają? Co konkretnie określa się tym mianem?

Historia medycyny ortomolekularnej

Źródeł medycyny ortomolekularnej powinniśmy szukać w pracach dwukrotnego laureata Nagrody Nobla, doktora Linusa Paulinga. Na podstawie swoich badań, naukowiec doszedł do wniosku, że w organizmie chorych zmienia się poziom kluczowych dla jego funkcjonowania substancji. Według Paulinga, by powrócić do pełni sił pacjent musi uzupełnić te braki. Medycyna ortomolekularna koncentruje się na badaniu interakcji między cząsteczkami poszczególnych substancji odżywczych oraz ich znaczenia dla człowieka, a także procesach ich przyswajania przez organizm.

Medycyna ortomolekularna – poznaj najważniejsze substancje

Jakie jednak składniki są z punktu widzenia medycyny ortomolekularnej podstawowe? Oczywiście te, które mają kluczowe znaczenie dla poprawnego funkcjonowania organizmu. Są to przede wszystkim pierwiastki, śladowe witaminy, minerały zdrowe tłuszcze, wszelkiego rodzaju substancje dostarczane wraz z pokarmami roślinnymi, pro i prebiotyki, złożone węglowodany, aminokwasy oraz enzymy proteolityczne. Spośród tych substancji pokarmowych najważniejsze są te, których organizm człowieka nie syntetyzuje sam.